อุ้มบุญ (Surrogacy)

การอุ้มบุญ (Surrogacy)

การอุ้มบุญ คือ การเลียนแบบแม่กา ฟักไข่ให้นกกาเหว่า เพราะบุตรในครรภ์ของเธอนั้น ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ ไม่ใช่ไข่ของเธอ บุตรที่เกิดมาไม่มีดีเอ็นเอของผู้ตั้งครรภ์ นักวิทยาศาสตร์ (อาจจะเป็นหมอ หรือนักพันธุวิศวกรรม) จะเอาไข่ของมารดามาผสมกับ sperm ของบิดา ในจานทดลองโดยใช้เทคนิควิธี vitro fertilisation (IVF - ผสมพันธุ์นอกร่างกาย) พอไข่เกิดการแบ่งตัวและกลายเป็นตัวอ่อน ก็ย้ายตัวอ่อนเข้าไปฝังในครรภ์ของพรหมจารีผู้ประสงค์จะ "อุ้มบุญ" ซึ่งเรียกการอุ้มครรภ์โดยพรหมจารี แบบนี้ว่า Host Surrogacy หรือ Gestational Surrogacy ดินแดนแห่งการอุ้มบุญ หากผู้อ่านปรารถนาจะไปเยือนให้ประจักษ์แก่สายตา คือ บังกะลอร์ ประเทศอินเดีย (หากไม่อยากเสียสตางค์ไปไกลถึงต่างประเทศ ลองเสาะหาบางจังหวัดทางภาคเหนือของไทย ) การอุ้มบุญ กลายเป็นธุรกิจทำรายได้มากกว่า 450 ล้านเหรียญสหรัฐในอินเดีย การท่องเที่ยวเพื่อฝากให้กำเนิดบุตร (Reproductive tourism) เติบโตขึ้นกว่าเท่าตัวภายในสามปีที่ผ่านมา หญิงสาวที่รับอุ้มบุญส่วนมาก มาจากครอบครัวชนชั้นกลางล่าง การตั้งครรภ์ 9 เดือนจะได้รับเงิน สองพันห้าร้อยเหรียญสหรัฐ (ประมาณหนึ่งแสนบาท) ซึ่งเป็นจำนวนที่มากเมื่อเปรียบเทียบจากรายได้ต่อหัวปีละ 500 เหรียญสหรัฐ และประชาชนส่วนใหญ่มีรายได้ต่ำกว่า 40 บาทต่อวัน (India's new outsourcing business - wombs โดย Sudha Ramachandran)